Sunday, July 29, 2012

Yard sale

Gisteren was het zaterdag, blijkbaar de dag om al je overbodige spulletjes te verkopen in je voortuin. Hier in de buurt kwamen we al langs drie Yard-sales. We waren er snel genoeg bij om het spel Life voor 2 dollar aan te schaffen. Aan de foto op de voorkant te zien, stamt het uit de tachtiger jaren, maar zo goed als nog nooit gespeeld. Ik had de Nederlandse variant 'Levensweg' nog nooit gespeeld, maar het doel van het spel is dus om miljonair te worden, heerlijk Amerikaans.

Roadtrip NY

Afgelopen week zijn we een paar dagen naar New York geweest. Best nog een tocht, zo'n 400 km rijden, maar ook leuk om even de uitgestrektheid van Amerika te proeven. We logeerden in Westfield, een stadje buiten New York, bij M. een vriendin van mijn ouders. Zij is zo'n veertig jaar geleden met haar man vanuit Nederland naar Amerika geëmigreerd. Hoewel ze Nederlands spreekt, is ze, volgens ons, op en top Amerikaanse geworden. Haar man R. is twee jaar geleden helaas overleden. M. heeft het daar moeilijk mee, en vond het heel gezellig dat we kwamen. En wij vonden dat ook.
Westfield is een zeer idyllisch Amerikaans stadje met prachtige houten huizen op glooiende gazons, met grote bomen met eekhoorntjes. Het was zo'n 18 jaar geleden onze eerste kennismaking met de US. Leuk om ook aan de kinderen te laten zien.
Vanuit Westfield gingen we met de bus naar New York. Een dagje New York is natuurlijk veel te weinig, en we hadden maar één bestemming bedacht: een boottochtje naar Lady Liberty Zoals met al dit soort wereld iconen was het toch echt indrukwekkend om haar in het echt en van zo dichtbij te zien. We konden er helaas niet in, dat werd gerestaureerd. Nou ja, helaas, het was ontzettend heet, ik weet niet of ik wel blij was geworden van nog uren op de trap in het Statue of Liberty te staan, maar goed, die keuze hadden we ook niet. Gelukkig waren er na terugkomst met de boot in Battery Park fonteinen waar de kinderen wat konden afkoelen.

Ender's game

In de US is dit blijkbaar een (young adult) klassieker, ik had er tot voor kort nooit van gehoord. Het is inderdaad een heerlijk SF boek. Slim jongetje, Ender, van zes wordt geselecteerd om een vloot te gaan leiden tegen de Buggers, een buitenaards vijandig volk. Het grootste deel van het boek gaat over zijn medogenloze training op de Battleschool met de andere briljante kinderen. Ender is een van de jongste en krijgt uitdaging na uitdaging, die hem steeds meer voorbereiden op de uiteindelijke confrontatie met de Buggers. Maar dan blijkt niet alles wat het lijkt... Ik kan niet wachten om hem in het Nederlands te pakken te krijgen (Ender wint) om die dan met de kinderen te lezen.
P.S. word binnenkort verfilmd!

Wilskracht

Wow, wat vond ik dit een gaaf boek! Het sloot helemaal aan bij mijn eigen tot nu toe vage theorietjes hierover. Wilskracht is samen met intelligentie belangrijkste voorspeller van een succesvol leven (in de zin van maatschappelijk succes, maar ook op het gebied van relaties etc.). Je hebt het voortdurend nodig om verstandige beslissingen te maken. En het raakt op. Als je moe bent of honger hebt, of al te veel beslissingen hebt genomen, is het op. Kunst is om jezelf strategieën aan te leren die zorgen dat je wilskracht niet te snel op raakt. Dieeten is hier een goed voorbeeld van. Dieeten door te weinig te eten is bijna onmogelijk, omdat je door honger minder wilskracht hebt. Je moet dus zorgen dat je zonder honger af valt, heel langzaam. En daarbij moet je duidelijke regels hebben zodat je geen wilskracht nodig hebt voor elke eet-gerelateerde beslissing. Als je de regel hebt: ik eet altijd drie boterhammen bij de lunch, is dat veel duidelijker dan het algemene: ik moet niet teveel eten. Bij die laatste heb je voortdurend wilskracht nodig om jezelf af te remmen.
En dan verder nog geweldige hoofdstukken over todo-lijstjes, het nut van het vasthouden aan een strak zelf regime in moeilijke tijden, over het opvoeden van kinderen... Geeft weer een glimps van zelfkennis waar je wat mee kan.

Tuesday, July 24, 2012

The Millionaire Next Door

Die boek heb ik gelezen omdat hij werd aanbevolen door Mr Money Moustache. Sinds eind vorig jaar gaan we bewuster met ons geld om, en zijn meer gaan sparen met financiele onafhankelijkheid als doel. J. en ik zijn self-employed, en lopen risico's als ondernemers. Hoewel het ons tot nu toe goed gaat, zijn we ons door de crisis wel meer bewust geworden van die risico's en proberen die te minimaliseren door onze kosten te verminderen. En dat is eigenlijk heel leuk gebleken. Bezuinigen op het moment dat het niet echt moet, is een soort spel, en het geld dat je ermee overhoudt maakt het ook een erg leuk spel. Deel van de bewustwording bestaat uit het volgen van een aantal blogs en het lezen van Personal finance gerelateerde boeken, zoals The Millionaire Next Door. Dit is geschreven door een twee onderzoekers die erachter kwamen dat miljonairs eigenlijk niet voldeden aan het beeld dat ze van hen hadden. De meeste miljonairs reden in een tweedehands auto, woonden in een bescheiden huis, en gaven niet veel geld uit aan kleding etc. Mensen die hun geld wel op die manier uitgeven, hebben meestal niet zoveel geld. Niet zo gek natuurlijk, want die geven het uit. Dat is eigenlijk, maar dan in 100 variaties herhaald, het punt van het boek. Geld-uitgevers verbrassen alles wat ze hebben, en mensen die minder uitgeven dan er in komt, verzamelen geld, en worden rijk. De manieren om minder geld uit te geven zijn budgetteren en plannen. Verder moet je je geld voor je laten werken door het verstandig te investeren. Een apart deel is gewijd aan hoe je met je kinderen om moet gaan. Belangrijk is daarbij dat je in ieder geval als ouder nooit de lifestyle van je kind moet subsidiëren. Dat zorgt ervoor dat de kinderen juist minder geld gaan verdienen, in plaats van meer.
Al met al niet heel veel nieuws, en ook wel een erg Amerikaans boek. Ik denk dat Nederlanders toch al wat meer spaar-georiënteerd zijn, en wellicht ook wat minder geld uitgeven aan status. Maar het blijft een goede boodschap om op allerlei manieren tot je te nemen. Bovendien zijn de kinderen altijd wel nieuwsgierig naar wat voor boek ik aan het lezen ben, dus is het een goede aanleiding om het met hen over geld te hebben.

Zomer zonder zomergasten...

J. en ik vinden het altijd heerlijk om samen Zomergasten te kijken. We nemen het op, en kijken dan in de loop van de week het hele programma. Meestal kijken we ze allemaal. Vakanties hoeven dit niet te verstoren, behalve als de dvd-recorder niet juist wordt geprogrammeerd. Zoals die keer dat we in Zeeland zaten en ik Ronald Plasterk gemist heb, door J's onhandigheid met de recorder! Dat was geen reden tot echtscheiding, maar toch best erg. Dit keer ben ik het geweest, die gewoon vergeten is de dvd-recorder te programmeren. Stom, stom, stom! Tot ik via Facebook vernam, dat Zomergasten dit jaar nog 10 dagen lang op Uitzending gemist te zien is! Eureka! We kunnnen hier kijken via internet! En als eerste Henny Vrienten, mijn tieneridool!

Sunday, July 22, 2012

Boeken van de bieb II


We beginnen al behoorlijk ingeburgerd te worden. We hebben een klantenkaart bij Safeways, Johan gaat (bijna) elke dag naar de sportschool, en nu heb ik ook een bibliotheekkaart!
De lokale bibliotheek wou me wel een pas geven, maar dan ik moest wel een envelop hebben met een Washington adres dat aan mij gericht was. Ik legde uit dat ik hier voor de zomer was, en in iemand anders huis zat. Nou, zei de bieb-meneer, dat is geen enkel probleem, als je nu een kaart aan jezelf stuurt, en daarmee langs komt, kunnen we je helpen. Vandaag was het dus zover, ik kreeg mijn bieb-kaart. Na de aanvankelijke euforie over een gebouw helemaal vol met engelstalige boeken, bleek het allemaal toch wel een beetje shabby, vergeleken met Nederlandse bibliotheken. De bieb-medewerkers zagen eruit aslof ze in Nederland de straatkrant zouden verkopen. Het boek dat ik uiteindelijk uit zocht, bleek nog niet in de catalogus te staan. Geeft allemaal niets, ben blij met mijn geleende boek (aanrader van mijn held Mr Money Mustache): The Millionaire Next Door, die al een tijdje op mijn lijstje stond. En het beste van alles: toegang tot de online ebook collectie van de bibliotheek van Washington DC, hopelijk ook straks vanuit Nederland nog toegankelijk!

Friday, July 20, 2012

The girl next door

Het buurmeisje hier is heel grappig. Ze is vijf, heeft zomervakantie (9 weken) en een Spaanstalige nanny. Ze mist haar vriendinnetje, dat nu in ons huis in Nederland zit, kennelijk een beetje. Ze komt vaak een praatje maken over de schutting, en zegt dan dat E. best op hun klimrek mag komen spelen. Dat doet E. dan graag. Volgens hem verstaat het buurmeisje Nederlands, want als hij iets tegen haar zegt, dan praat ze gewoon terug. Het is echter nogal een kletskousje dat elk excuus voor een monoloog aangrijpt. Vanmiddag stond ze ons op te wachten om te vertellen dat E. echt niet kon komen spelen, want er kwam een vriendje op bezoek. Toen dat niet het gewenste schokeffect had, krabbelde ze wat terug, en zei dat E. dan misschien ook wel met hen samen kon komen spelen. Helaas hadden wij vanmiddag andere plannen.

Worteltjestaart

Worteltjestaart maken was niet iets waar de kinderen meteen enthousiast van werden. Ze stelden zich een hartige taart voor, met gekookte worteltjes of iets dergelijks. Blurg!!
Gelukkig viel het resultaat meer in de smaak. Amerikaans gebak kan eigenlijk nooit mis gaan. Vet, zoet, en smeuïg!

Bounce

Dit boek had ik niet zo snel gelezen zonder aanbeveling (bedankt!). Het is namelijk een boek van een sporter, en die lijken me altijd nogal saai. Dit boek is dat echter niet, mede omdat de schrijver, voormalig tafeltenniskampioen Matthew Syed, ook zijn eigen prestaties meedogenloos onder de loop legt.
Presteren in sport wordt gebruikt als zoektocht naar de factoren van excellent presteren in het algemeen. Talent wordt daarbij al snel overboord gegooid. Ja, natuurlijk, voor basketbal moet je een bepaalde minimumlengte hebben, maar voor de rest geldt maar 1 ding: hoeveel uren oefening heeft de atleet er op zitten? Ook buiten de sport worden voorbeelden aangehaald. In een studie naar muzikanten werd geprobeerd het onderliggende verschil te achterhalen tussen een groep excellente musici, een groep goede musici, en een groep middelmatige musici. Het enige verschil tussen de drie groepen was aantal uren oefening.
Oefening alleen is echter niet genoeg, het moet wel gerichte oefening zijn. De meeste mensen houden op met zichzelf verbeteren als ze een bepaald niveau hebben gevonden waarop ze prima kunnen functioneren. Top sporters niet. Die oefenen op wat ze niet kunnen, niet op wat ze al wel kunnen. Top kunstschaatsers vallen vaker dan middelmatige kunstschaatsers, omdat ze voortdurend bezig zijn hun grenzen te verleggen, en nog hoger, verder of ingewikkelder te springen.
Vervolgens is natuurlijk de vraag hoe sommige mensen ertoe komen om zoveel te oefenen dat ze excellent worden. Het oefenen moet fun zijn, anders werkt het niet. Verder moet de sporter niet bang zijn om fouten te maken. Sterker nog: fouten maken is waar het om draait. Wat hierbij enorm kan helpen is de 'growth mindset' van Carol Dweck. Uit haar experimenten blijkt dat kinderen die geprezen worden om hun intelligentie, slechter presteren, en minder geneigd zijn risico's te nemen, dan kinderen die geprezen worden om hun inzet. Mensen met een 'fixed mindset', die geloven in hun eigen (aangeboren) kunnen, hebben geen zin meer dit te verbeteren of zich überhaupt nog te bewijzen en daarbij het risico te lopen te falen. Mensen die geloven dat prestaties te bereiken zijn door oefening, en dat dit niet of weinig te maken heeft met aangeboren oefening, zijn bereid langere uren te maken, en zijn minder bang fouten te maken. Fouten doen namelijk geen pijn aan hun ego.

Voor mij was dit het interessantste deel van het boek. Het gaat nog verder over het placebo effect van religie, doping en dat er weinig reden is om te geloven dat er een genetische reden zit achter de betere prestaties van zwarte atleten. Het boek leunt hier en daar zwaar op inspiratiebronnen als Outliers van Malcolm Gladwell, en wordt tegen het einde van het boek meer sport-specifiek (en dus voor mij minder interessant), maar is toch de moeite van het lezen waard door de nieuwe invalshoek op bekende theorieën.

Thursday, July 19, 2012

Jetlag


De jetlag is bijna over. Vanochtend werden we vanaf ongeveer half 8 wakker, alleen K had nog wel wakker gelegen vanaf 5 uur. Grote hulp hierbij zijn de Melatonine pillen geweest, waardoor je makkelijker weer inslaapt als je wakker wordt. In Nederland hadden we al een potje aangeschaft met pilletjes met een miezerige 0,1 mg er in. Hier doen ze niet moeilijk, en kan je ze in pillen van 3 mg kopen in de supermarkt.

Wednesday, July 18, 2012

Life in the suburbs


Een van de redenen waarom Home-exchange me zo leuk leek, was de mogelijkheid om voor korte tijd als de 'locals' te leven. Van Amerika heb je daar natuurlijk een duidelijk (door tv-series gevormd) beeld van. Er horen suburbs bij, en ijs uit een 'tub' gegeten met een lepel. Dat lukt allemaal aardig tot dusver. Zelfs de bijna 40 graden (!) mag de pret niet drukken. Een watergevecht met de overbuurkinderen bracht verlichting, en anders ga je binnen 'even een koude neus halen' (quote van Kuno).

Tuesday, July 17, 2012

Zoo!


Zoals de buurman op de borrel me gisteren al meedeelde: het geweldige van Washington is, dat er zoveel dingen gratis zijn. Dat is zeker geweldig. Zoals ook de dierentuin. Daar zijn we dus vandaag heen geweest. Een prachtige dierentuin, met 2 slapende reuzenpanda's (kadootje van China), een komodovaraan, hele grappige naakte molratten, orangoetans enzovoort enzovoort in een prachtig park. Ontzettend warm, dat wel, maar er stonden elke paar honderd meter waterverstuivers waarmee je jezelf kon afkoelen, dat hield het dragelijk.
Wat een sympathiek idee, een gratis dierentuin! En dat is nog maar het begin! Alle gratis musea gaan we nog bekijken: Natural History, Space and Aircraft, American History (met de originele keuken van Julia Childs!). Allemaal met dank aan meneer Smithson die zijn vermogen na liet aan de Verenigde Staten, zonder daar overigens zelf ooit voet te hebben gezet.


Monday, July 16, 2012

Welcome to America!

Zo, dat huizen ruilen bevalt tot nu toe! Zware reis wel, vooral twee uur wachten voor de douane was wel afzien, maar na nog een een half uur in de taxi, kwamen we aan in een heerlijk koel huis, met hele lieve tekeningen en armbandjes van de Amerikaanse meisjes voor onze kinderen. De kinderen sliepen goed door, weinig jetlag problemen.
Vandaag werden we direct uitgenodigd voor een burenborrel bij de overburen. De kinderen mengden zich lekker met de Amerikaanse kids in een enorme speelgoedhoop, en wij vonden het ook heel gezellig. De buurman bleef maar 'Welkom in deze wijk!' zeggen, en ondanks mijn aangeboren Hollandse stugheid voelde het ook allemaal heel welkom.

Friday, July 06, 2012

Strijdlied van een tijgermoeder

Ja, het is een schokkend boek. Nog niet eens het feit dat die kinderen niet mogen tv-kijken, computeren, en afspreken.  Maar de passage waarin de moeder haar kinderen uitfoetert omdat hun verjaardagskaarten voor haar niet mooi genoeg zijn, die gaat toch redelijk door merg en been.
En nee, ik denk toch niet dat ze minder van haar dochters houdt dan mensen die het op een andere manier aanpakken.
Ik begrijp het punt wel. 'Westerse' ouders zijn te ver doorgeschoten in het beschermen van het zelfvertrouwen van kinderen. Zelfvertrouwen volgt prestatie, en die volgt op hard werken (en hard werken doen kinderen niet uit zichzelf). Niet andersom: als je maar genoeg prijst, worden het vanzelf ook geweldig presterende kinderen.
Maar goed, die boodschap dat zomaar prijzen niet verstandig is, was al tot me doorgedrongen, en hoeft niet tot zulke extremen te leiden.
Verder is het uiteindelijk ook een beetje een vermoeiend boek, geheel gewijd aan hoe geweldig de kinderen van Amy Chua zijn. Trots zijn op je kinderen is okee. Maar er een heel boek over schrijven? Beetje genant...

Wednesday, July 04, 2012

Boeken van de bieb

Sinds eind vorig jaar zijn we meer op onze financieen gaan letten. Ik ben Afas gaan gebruiken om mijn uitgaven te analyseren en te volgen. Boeken vormden best een grote uitgave, toch meestal meer dan 100 euro per maand. Ik houd erg van boeken, en vind de leesontwikkeling van de kinderen erg belangrijk, dus het is niet zo verwonderlijk, maar toch wel veel geld!
Ik begon dus weer eens naar de bibliotheek te kijken. We hebben een klein wijkbibliotheekje, voor mijzelf nooit zo heel aantrekkelijk, de nieuwste Neal Stephenson zal je er niet vinden. Voor de kinderen was het prima, maar daarmee was altijd mijn probleem dat ik de boeken niet op tijd terug bracht, en dus veel geld aan boetes kwijt was.
Voor deze beide problemen is nu een (digitale) oplossing.
Voor mijn eigen boeken maak ik bijna uitsluitend gebruik van de digitale catalogus van de bibliotheek. Ik reserveer ze, en haal ze dan na verloop van tijd op bij mijn wijkbibliotheek. Zo heb ik keus uit alle boeken van de bibliotheek Utrecht, dus daar is wel wat bij te vinden. Nadeel is wel dat het soms lang duurt, en dan soms alle gereserveerde boeken ineens komen, dus ik een hele stapel heb. Maar daar valt mee te leven.
Voor het op tijd terug breng probleem is ook een oplossing. Via de bibliotheek Utrecht kun je je nu een email laten sturen, als de inlevertermijn bijna verstreken is. Een service die de boekensite Boekenliefde al een tijdje bood. Je kon je account daar linken aan je bieb pas, zodat je automatisch op tijd gewaarschuwd werd.  Verder verleng ik de boeken via internet indien nodig.
Dit alles heeft ervoor gezorgd dat ik sinds begin van dit jaar nauwelijks geld aan boeken heb uitgegeven, behalve voor een aantal kado-boeken. Een flinke besparing. Voel me wel een beetje schuldig richting de boekenbranche, die het al niet makkelijk heeft, maar goed, die kon ik toch niet eigenhandig overeind houden. En ik geloof ook in de bibliotheek als duurzaam concept. Hier nog een mooi artikel erover van Mr Money Mustache.