Thursday, August 09, 2012

Mindset: the new psychology of succes

Na een soort samenvatting van haar verhaal te hebben gelezen in Ouders Opgelet, vond ik het nu tijd om het hele verhaal te lezen. Het basisidee is als volgt. Je hebt twee mindsets:

Fixed Mindset: hierbij ga je uit van aangeboren eigenschappen en denk je dat mensen hierin weinig kunnen veranderen. Je bent slim, je bent slecht in wiskunde of je hebt talent voor een bepaalde sport.

Growth Mindset: hierbij ga je uit van de te ontwikkelen mogelijkheden. Je ziet eigenschappen als aangeleerd, en veranderbaar. De nadruk ligt op het leerproces en niet op het eindresultaat. Je kunt beter in wiskunde worden. Je kunt jezelf veranderen.

Mensen die in de Fixed Mindset geloven, nemen minder snel risico's en zijn daarom minder op leren gericht. Wat heeft dat tenslotte voor zin als je bijv. toch niet goed bent in wiskunde? En als ze juist denken dat ze slim zijn, willen ze die overtuiging niet op het spel zetten, want wat als ze door de mand vallen? Mensen met de Growth Mindset kunnen veel verder komen omdat het ze om de ontwikkeling gaat, om het proces. Falen wordt niet persoonlijk genomen, maar als een hindernis waar iets van geleerd kan worden. Leren wordt weer leuk. Toch wel een zeer begeerlijk idee, om dat kinderen bij te kunnen brengen.

Om de Growth Mindset te bevorderen kan je het volgende doen:
  • Prijzen op inzet in plaats van op prestatie. Dus niet: wat heb je dat goed gedaan! Maar: wat heb je goed je best gedaan!
  • Fouten maken moet aangemoedigd worden, niet ontmoedigd. Als je niet probeert wat je nog niet kan, uit angst fouten te maken, leer je niets. Het is juist in het grenzen opzoeken, dat je vooruitgang boekt.
  • Nadruk leggen op het proces in plaats van het resultaat. Wat heb je geleerd van wat je gedaan hebt?
  • Ervan uitgaan dat iemands vaardigheden niet vast staan maar kunnen fluctueren. Dus dit jaar de slechtste van de klas in rekenen, volgend jaar misschien wel de beste.
Carol Dweck is een professor aan Stanford, en heeft zo ongeveer haar hele leven gewijd aan onderzoek hiernaar. Dit boek is om haar theorie voor het grote publiek toegankelijk te maken. Dat maakt het soms wat kort door de bocht en riekt naar Amerikaanse zelfhulp in de trant van 'willen is kunnen'. Daar moet je wel doorheen kijken. En als ik dat doe, vind ik het toch wel een hele krachtige theorie. Waar Outliers en Bounce het belang van eindeloze oefening benadrukten, geeft Mindset een deel van het antwoord waarom sommige mensen dan in staat zijn zo eindeloos te oefenen. De Growth Mindset verschaft hen die motivatie.

Wat niet wil zeggen dat het allemaal zo makkelijk in de praktijk te brengen is. In plaats van: Mooie tekening! zou je dan dus moeten zeggen. Wat heb je je best gedaan op die boom. En: Goed gelezen! wordt dan: Ik zie dat je je best doet om de woorden goed te spellen, daar leer je van. Dat voelt (nog) niet natuurlijk, maar daar ga ik dan dus maar aan werken.

2 comments:

Unknown said...

Volgens mij is het ook goed om 'mooie tekening' te zeggen én daarbij dan 'en wat heb je je best gedaan op die boom'. Het lijkt me overigens wel van belang dat je de tekening dan ook echt mooi vindt. "WAt een mooie tekening!" in dat geval blijven zeggen niet alleen omdat het lekker bekt en natuurlijk voelt; er moet toch ook gecommuniceerd worden over een norm over wat mooi is en wat niet? Anders blijft 'je best doen' wat mij betreft nogal richtingloos.

Unknown said...

Ja. Is niet wat je mooi vind in de tekening ook juist de ontwikkeling? Ik bedoel an sich zijn het geen Picasso's natuurlijk. En als het de ontwikkeling is die je mooi vind, waarom die dan niet ook benoemen? Ik ben het met je eens dat je niet richtingloos je best doen moet prijzen. Maar als dat is wat je ziet, dat je kind erg zijn best heeft gedaan, dan moet je dat natuurlijk juist wel zeggen. En als het de eerste keer is dat ze een zon tekenen, of een koppoter, dan kan je dat benoemen.
En verder vragen kinderen voortdurend om bevestiging, ze vragen eigenlijk, is het goed wat ik doe? Voldoe ik? Meer nog dan: voldoet de tekening. Ze willen ontzettend graag pleasen. Ze willen voldoen aan het beeld wat ze denken dat je van hen hebt. Als je zegt: het is resultaat is goed, maakt dat onzeker, want wat gebeurt er als het eens niet zo goed uit pakt. Terwijl als je je waardering richt op het feit dat ze een zich ontwikkelend individu zijn, ze meer vrijheid hebben in het maken van fouten en het leren.
Ik ben er ook nog niet helemaal uit hoor, maar vind het wel erg interessant.